Category Archives: Απόψεις και Νέα
Πέτρος ο ποδηλάτης
Ήτανε η ώρα που έπρεπε να παρω το φαγητό των παιδιών από το γραφείο της Μητρόπολης. Εκεί ήταν που συνάντησα τον Πέτρο. Ένα νέο παλικάρι που φώναζε απο μακριά «ταξιδιώτης». Γύριζε λέει την Ελλάδα με ποδήλατο για δεύτερη φορά και ο δρόμος του τον έφερε στο Φουρφουρά ώστε τελικά να ανέβει στο Ψηλορείτη. Και επειδή ήταν γείτονας Μακεδόνας (από Καβάλα) αρχίσαμε να τα λέμε για τα μέρη μας. Και γιατί ρε Πέτρο πήρες το ποδήλατο σου και βγήκες στο σεριάνι; Γιατί Άγγελε ένα πράγμα έχω στο μυαλό μου. Μια φράση του Καζαντζάκη που λέει «φτάσε όπου δε μπορείς». Κάπου εκεί ήταν που γυάλισε το μάτι μου. Βλέπετε από φέτος το καλοκαίρι που διάβασα την αναφορά στον Γκρέκο αυτή η φράση με είχε στοιχειώσει όσο τίποτα άλλο. Είχε γίνει ένα αόρατο χέρι που με έσπρωχνε σε κάθε στιγμή. Μάλιστα την ίδια μέρα αυτή η φράση θα έμπαινε γρίφος σε ένα σχολείο της Αθήνας με το οποίο θα επικοινωνούσαμε. Όταν τα είπα όλα αυτά στον Πέτρο, είδε και το γρίφο , αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε ποια είναι αυτή η ενέργεια που δένει τους ανθρώπους..Για να μη σας τα πολυλογώ ο Πέτρος μίλησε στα παιδιά με δυό κουβέντες (που πιστέψτε με δεν είναι χαρακτηριστικό ενός δασκάλου) για το «ταξίδι¨του και μας έφερε να δούμε τη χελώνα, το ποδήλατο του. Όπου και να είναι, όπου και να πηγαίνει ελπίζουμε να είναι καλά και πάντα να βάζει στόχους μεγαλύτερους από τα μπορώ του..
Ευ.ομιλίες Βεντάντα Ασπιώτη
Αγαπητοί φίλοι του Φουρφουρο-δημοτικού μας σας ενημερώνουμε ότι οι Ευ.ομιλίες, συνεχίζονται. Ποδαρικό για τη νέα χρονιά, η ψυχοθεραπεύτρια Βεντάντα Ασπιώτη, η οποία θα μιλήσει σε γονείς και δασκάλους με θέμα «Το μέσα μας παιδί». Σύμφωνα με την ιδέα των ομιλιών, το χωριό της φιλοξενίας θα αλλάξει και θα μεταφερθεί στις Κουρούτες. Σας περιμένουμε, γονείς και δασκάλους για μια προσπάθεια να ανακαλύψουμε τη κρυμμένη μας παιδικότητα.
Ευομιλίες Βεντάντα Ασπιώτη
Ευ.ομιλίες! Οι πρώτες φωτογραφίες
Την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου η Ειρήνη Γαβριλάκη ήρθε στο σχολείο μας ως πρώτη εισηγήτρια για τις Ευ.ομιλίες. Στόχος ήταν η δραματοποίηση του μύθου της Δανάης , κομμάτι κομμάτι, με τη συμμετοχή γονέων και παιδιών της Δ-Ε και ΣΤ. Για καλή μας τύχη στο σχολείο ήρθαν και τρεις παλιοί μαθητές του σχολείου μας που σήμερα πηγαίνουν πρώτη και τρίτη γυμνασίου. Μέσα από μια ομάδα 30 περίπου ατόμων γονέων και μαθητών και δύο ασταμάτητες ώρες δραματοποίησης, το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό. Ιδέες και συναισθήματα χόρευαν πάνω από τα κεφάλια μας χωρίς κανένα ίχνος κόπωσης. Μετά το τέλος, σπιτικά εδέσματα πήραν τον πρωταγωνιστικό ρόλο, για να γυρίσουμε τελικά από τον Φουρφουρά στις 12:00 το βράδυ. Περιμένουμε τώρα την δεύτερη Ευ.ομιλία που θα ανακοινωθεί σε λιγάκι, ενώ η κυρία Ειρήνη μας, μάλλον πως θα ξανάρθει από τα μέρη μας 🙂 Σας παραθέτω λίγο φωτογραφικό υλικό καθώς το βίντεο κρατάει 1 ώρα και 10 λεπτά και δυστυχώς καλύπτει μονάχα τη μισή συνάντηση μας..Θα αναρτηθεί σχετικό στο ιντερνέτι…
Λόγια «οδηγοί» του Ν. Καζαντζάκη
Μέσα από μια επιμόρφωση στο Κ.Π.Ε. Αρχανών, περάσαμε και από το Μουσείο του Ν. Καζαντζάκη στη γενέτειρα του τη Μυρτιά.
Λίγη από τη σοφία του για όλους εμάς.
• Δεν υπάρχουν ιδέες – υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες – κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τους κουβαλάει.
• Ελευτεριά θα πει να μάχεσαι στη γης χωρίς ελπίδα!
• Ερχόμαστε απο μία σκοτεινή άβυσσο. Καταλήγουμε σε μία σκοτεινή άβυσσο. Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Ευθύς ως γεννηθούμε, αρχίζει και η επιστροφή, ταυτόχρονα το ξεκίνημα και ο γυρισμός. Κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι’ αυτό πολλοί διαλάλησαν. Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.
• Η καρδιά του ανθρώπου είναι ένα κουβάρι κάμπιες – φύσηξε, Χριστέ μου, να γίνουν πεταλούδες!
• Η λευτεριά δεν έχει σκοπό. Μήτε βρίσκεται στη γης ετούτη – στη γης ετούτη βρίσκεται μονάχα ο αγώνας για τη λευτεριά. Αγωνιζόμαστε για τα άφταστα, και γι’ αυτό ο άνθρωπος έπαψε να είναι ζώο.
• Η προσευχή σήμερα λέγεται πράξη. Να ασκητεύεις σήμερα θα πει: να ζεις με τους ανθρώπουςκαι να ανεβαίνεις κάθε μέρα, κάθε μέρα και όχι μονάχα τη Μεγάλη Παρασκευή με το Χριστό στο Γολγοθά. Και να σταυρώνεσαι.
• Πιο δυνατή η ψυχή από την ανάγκη, και δε συχωρνάει!
• Αν μπορείς κοίταξε τον φόβο κατάματα και ο φόβος θα φοβηθεί και θα φύγει .
• Δεν έχουμε παρά μια μονάχα στιγμή στη διάθεσή μας. Ας κάνουμε τη στιγμή αυτή αιωνιότητα. Άλλη αθανασία δεν υπάρχει.
• Δεν υπάρχει δύναμη πιο ιμπεριαλιστική στον κόσμο από την ψυχή του ανθρώπου. Καταχτάει, καταχτάται και όλο κι η αυτοκρατορία της φαντάζει στενή, πλαντάει, και θέλει να κυριέψει τον κόσμο για να μπορεί ν’ ανασάνει.
• Είδα κάποτε μια μέλισσα πνιγμένη μέσα στο μέλι και κατάλαβα.
• Κι αν ακόμα ήμουν σίγουρος πως θα πήγαινα στον Παράδεισο, θα παρακαλούσα το Θεό να με αφήσει να πάω από τον πιο μακρινό δρόμο…
• Πρέπει να χτυπούμε, να χτυπούμε τη μοίρα μας, ως ν’ ανοίξουμε πόρτα, να γλιτώσουμε!
• Χαρά στο νέο που θαρρεί πως έχει χρέος να ξαναδημιουργήσει τον κόσμο, να τον κάμει πιο σύμφωνο με την αρετή και τη δικαιοσύνη, πιο σύμφωνο με την καρδιά του, αλίμονο σε όποιον αρχίζει τη ζωή του χωρίς παραφροσύνη.
• Είπα στη μυγδαλιά: «Αδερφή, μίλησέ μου για το Θεό». Κι η μυγδαλιά άνθισε.
• Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβούμαι τίποτα, λυτρώθηκα από το νου κι από την καρδιά, ανέβηκα πιο πάνω, είμαι λεύτερος.
• Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύομαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι.
• Δεν πολεμούμε τα σκοτεινά μας πάθη με νηφάλια, αναιμικιά, ουδέτερη, πάνω από τα πάθη αρετή. Παρά με άλλα σφοδρότερα πάθη.
• Ένα καράβι είναι το σώμα μας και πλέει απάνω σε βαθιογάλαζα νερά. Ποιος είναι ο σκοπός μας; Να ναυαγήσουμε!
• Έχεις ευθύνη. Δεν κυβερνάς πια μονάχα τη μικρή ασήμαντη ύπαρξή σου. Είσαι μια ζαριά όπου για μια στιγμή παίζεται η μοίρα του σογιού σου.
• Ζούμε μόνοι, πεθαίνουμε μόνοι, το ενδιάμεσο φωτεινό σημείο το λέμε ζωή.
• Η ανώτατη αρετή δεν είναι νά’ σαι ελεύτερος, παρά να μάχεσαι για ελευτερία.
• Η καρδιά σμίγει ό,τι ο νους χωρίζει, ξεπερνάει την παλαίστρα της ανάγκης και μετουσιώνει το πάλεμα σε αγάπη.
• Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: «Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;» Πολέμα!
• Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.
• Να πεθαίνεις κάθε μέρα. Να γεννιέσαι κάθε μέρα. Ν’ αρνιέσαι ό,τι έχεις κάθε μέρα.
• Να ‘σαι ανήσυχος, αφχαρίστητος, απροσάρμοστος πάντα. Όταν μια συνήθεια καταντήσει βολική, να τη συντρίβεις. Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η ευχαρίστηση.
• Νίκησε το στερνό, τον πιο μεγάλο πειρασμό, την ελπίδα. Τούτο είναι το τρίτο χρέος.
• Πειθαρχία, να η ανώτατη αρετή.
• Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν’αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου. Να πεθαίνεις και να λες: Θάνατος δεν υπάρχει!
• Σα να ‘ναι όλη η ζωή ετούτη τ’ ορατό αιώνιο κυνήγι ενός αόρατου Γαμπρού, που κυνηγάει από κορμί σε κορμί την αιωνιότητα, την αδάμαστη Νύφη.
• Τι θα πει ευτυχία; Να ζεις όλες τις δυστυχίες.
• Τι θα πει φως; Να κοιτάς με αθόλωτο μάτι όλα τα σκοτάδια.
• Η ομορφιά δεν έχει έλεος. Δεν την κοιτάζεις, αυτή σε θωρεί και δε συγχωρεί…
• Ό,τι δεν συνέβη ποτέ, είναι ό,τι δεν ποθήσαμε αρκετά.